Universo Andalucista ye un blogue andaluz que trabaya pola recuperación nacional y social de la so patria, Andalucia, faciendo un perimportante llabor a nivel hestóricu ya investigador. Esti blogue, que nos últimos cuatro años recibió 85.000 visites contién una bona montonera d'archivos hestóricos, políticos y/o culturales al rodiu del andalucismu y la esquierda. Dende'l Blogue Frayando Cadenes vimos conveniente averanos un pocu a la bloguesfera d'Andalucia y pudimos contautar colos collacios d'esti blogue, los que retrucaron a una completa entrevista que reproducimos darréu. Dende equí saludamos al compañeru encargáu d'Universo Andalucista y da-y puxu pa siguir col proyeutu y encamentamos a tolos nuesos lleutores a entrar nesti blogue p'asina tener una meyor conocencia sobre'l fechu nacional n'Andalucia y la situación alló.
ENTREVISTA A UNIVERSO ANDALUCISTA
- De primeres, ¿Cuándo ñaz el
blogue Universu Andalucista y con qué finalidá? ¿Camudaron dende
entós los oxetivos y finalidaes del mesmu?
Universu
Andalucista naz n'avientu de 2007, alredor del día 4, día que'l
nacionalismu andaluz reivindica como día nacional, por conmemorase
coles mesmes l'entamu de la revolución cantonalista de 1868 y la
cellebración de les mayores movilizaciones a favor de l'autonomía
en 1977.
Los sos fines siguen siendo los mesmos dende entós,
el de divulgación del ideariu andalucista y el d'altavoz pa
diverses actividaes, pero tamién d'investigación y afondamientu en
dellos aspeutos del denomináu Andalucismu Hestóricu, esto ye, el
movimientu andalucista dende entamos del sieglu XX hasta'l
franquismu.
- ¿El blogue tien un principios ideolóxicos
bien llendaos y afitaos o ye un blogue andalucista y progresista más
bien abiertu a tou tipu de corrientes?
Los principios que
definen a UA, lo que se suel denominar como "llínia
editorial", son los de la defensa d'Andalucía y el Pueblu
Trabayador Andaluz, claramente enmarcaos nel nacionalismu
d'esquierdes, siguiendo la másima de "Independencia y
Socialismu", anque esto nun quita pa que seya abiertu a otres
sensibilidaes y corrientes dientru de la esquierda andaluza o
l'andalucismu d'esquierdes. La función principal d'esti blogue, que
yá se marcó de primeres y que creo que se ta modestamente
consiguiendo, ye la d'exercer de ponte ente toos estos enclinos, de
fechu güei ta enllazáu en páxines d'organizaciones bien
estremaes, dende les puramente rexonalistes hasta les más
radicalmente independentistes.
- ¿Sentísvos sofitaos
nel vuesu llabor pol restu de compañeros nacionalistes andaluces?
¿Recibís ayudes de coleutivos sociales o políticos?
UA ye un blogue personal, nunca tuvo aspiración de representar a
naide nin a nenguna organización, d'ehí que siempres intentó
coneutar colos sos llectores y llectores, que braeramente solieron
respuennder en distintes midíes cola unvíu de material, yá seya
hestóricu o de la más inmediata actualidá. D'otra manera, con ver
qu'UA ye enllazáu, como diximos enantes, yá ye pa dase por
contentu, pues ye señal de que ye lleíu. Ello ye que nos últimos
cuatro años recibió más de 85.000 visites, que pa ser un blogue
tan modestu creo que nun ta nada mal.
-¿Tenéis pensáu
dende Universu Andalucista tener otres dinámiques amás de caltener
el blogue, cómo por casu realizar trabayu de propaganda na cai?
Pel momento non, cuido qu'UA nun tien más aspiraciones. Va un
tiempu ye ciertu que s'imprimió un mecheru en collaboración con
otru blogue andalucista, y dacuando propúnxose-y editar dalgún
tipu de publicidá, como pegadieyes o camisetes, pero creo qu'esi
nun ye l'oxetivu, lo que ye güei, d'UA, pues quiciabes sedría una
forma d'ampliar entá más la sopa de lletres" qu'esiste güei
nel andalucismu.
- De forma resumía, ¿cual ye l'actual
panorama sociu-políticu na vuesa nación? ¿Cuálos son los grandes
problema d'Andalucia?
Ye un pocu difícil respuender de
forma curtia a esta cuestión, pero faciendo un esfuerciu, y anque
pueda sonar demasiao decimonónicu, atalanto que'l mayor problema
d'Andalucía sigue siendo'l caciquismu, sobremanera'l caciquismu
políticu, esi contra'l que yá lluchó va un sieglu Blas Infante,
Padre de la Patria Andaluza.
Desplico. Anque la fachada
d'Andalucía pueda asemeyase a la imaxe qu'ufierta la propaganda
oficialista, d'una Andalucía moderna, tecnolóxica, entornada al
esterior, etc, gatuñando un pocu reparamos que lo único que
fixeron los 30 años de gobiernu monolíticu del PSOE ye sustituyir
los antiguos caciques polos sos propios emisarios, que supieron
caltener y esviar les redes clientelares nel so propiu beneficiu, y
estos de la mesma caltuviéronse firmes a la voz de los sos xefes de
Madrid, solamente espoleando una supuesta defensa d'Andalucía
cuando ellí gobernaba'l PP... pero dambos son les dos cares de la
mesma moneda como bien sabemos yá n'Andalucía y n'Asturies, polo
que l'alternanza n'Andalucía, si diérase, col PP, nun fadría más
que siguir esa mesma sienda. Y contra esto namái queda, como tamién
sabéis n'Asturies, la vía revolucionaria.
Respeutu de la
primer entruga, soi bien críticu cola actual situación política.
Refiérome al actual pautu de gobiernu PSOE-IULVCA, creo que namái
va sirvir pa eternizar eses redes clientelares y corruptes, y por
que IX tráguese tolos escándalos del PSOE que van siguir
desatapándose, lo que va dar más nales entá a la derecha (lléase
PP y UPyD). Esa ye la mayor llástima que tengo güei, la de qu'al
PSOE tea dándose-y más caña dende la derecha que dende la
esquierda, yá sía andalucista o non.
- ¿Creéis qué
dientru del andalucismu o nacionalismu político andaluz hai munches
sigles y pocu trabayu y nivel militante?
Como
dixi enantes, nel nacionalismu andaluz hubo siempres una “sopa de
lletres"que nun taba bien claro a quién y a cuantos
representaba. Pero tamién reconozo que sí hubo y hai enforma
trabayu militante, voluntariu y desinteresáu. Lo qu'asocede ye que
non siempres se supo nin coorninar, nin coneutar de la mesma col
pueblu andaluz, qu'en munches ocasiones tienlo visto como daqué
foriatu (como la escesiva identificación demientres una dómina col
movimientu vascu) o desfasáu (cuando s'apela al pasáu andalusí
como si fuera daqué atemporal).
- ¿Cuálos consideráis
que fueron los mayores llogros del andalucismu hasta
agora?
Difícil. La hestoria nun ye llineal, y les
meyores sociales nun son pa siempres, como nestos momentos de crisis
xeneralizada tamos comprobando. Por poner dellos exemplos de
conquistes del Andalucismu, vamos dicir un esternu y otru internu.
Un llogru esternu, por casu, fueron ensin dulda les movilizaciones
en tolos ámbitos pola autonomía pol artículu 151 l'añu 1977 y
tou lo qu'ello traxo hasta l'aprobación del primer Estatutu
d'Autonomía, qu'encimentó la conciencia andaluza de ser un pueblu
estremáu culturalmente, colonizáu políticamente y esplotáu
económicamente (sobre esta cuestión lo meyor ye averase a
cualesquier de los trabayos del antropólogu Isidoro Moreno
Navarro). Y un llogru internu, el demosase a sigo mesmu, que ye una
ideoloxía dinámica, que s'afai a un ampliu marcu
ideolóxicu-políticu, y que nun tien fecha de caducidá, mentantu
la situación d'Andalucía siga siendo de dependencia y
sodesenrrollu.
- ¿Cómo veis la
reivindicación nacional y social dientro del Estáu Español?
¿Creéis qu'hai motivos pa la esperanza o sois más bien
pesimistes? ¿Crees que s'averen cambeos y tresformamientos sociales
a nivel global?
Ye obviu que'l conceutu
d'Estáu-Nación nun furrula pa España, nunca funcionó. Esta ye la
gran diferencia del nacionalismu andaluz con otros como'l vascu o'l
catalán, por poner namái dos exemplos, y ye que, sol puntu de
vista de la mayor parte de los y les nacionalistes andaluces, el
problema Andalucía-España nun ye un problema ente dos naciones,
yá que direutamente nun reconocemos a España como una nación,
porque nunca lo foi. España nun ye más qu'un centralismu
artificial sobre unos territorios que nada tienen que ver ente sigo.
Como amuesa si non, la politización del deporte polo xeneral y del
fútbol en particular, p'apelar a una supuesta identidá y unidá
nacional que nun puede argumentase d'otra manera ensin cayer nel más
retrógradu franquismu.
Por tou ello, y anque la situación
actual ye de francu retrocesu na esquierda y nel nacionalismu (a
nivel andaluz pero tamién a nivel estatal), creo que'l tiempu va
danos la razón y nun va haber más remediu que reconocer el derechu
d'autodeterminación a les distintes nacionalidaes que componen güei
l'estáu, igual que nel so día hubo que faese coles autonomíes,
que no fondero tán diseñaes como un anticipu pa la federación
d'estaos.
-¿Cuál consideráis que ye l'alternativa al
capitalismu en crisis?
Non hai la minor dulda: el Socialismu.
Un Socialismu dende embaxo, bien trabayáu, confederal, solidariu,
nuevu, pero teniendo en cuenta tola trayeutoria que tuvieron hasta
güei tantu'l movimientu obreru como los distintos Movimientos de
Lliberación Nacional, colos sos aciertos y los sos erros.
Llatinoamérica entera, dende Cuba a Arxentina, convirtióse nuna
cantera de la qu'aprender a manes enllenes.
Nun hai
más, a lo último, la socialdemocracia nun demosó más que ye la
cara amable del capitalismu, únicu responsable de la debacle en que
s'atopa güei el mundu.
- N'Asturies, munchos coleutivos
soberanistes y nacionalistes son bien críticos con que se cellebre
la Feria d'Abril nos nuesos conceyos con dineru público, pos
consideren que tiende a aculturizar al nuesu pueblu demientres la
cultura propia del país ye caldía más marxinada. Poro, dende'l
respetu a la identidá andaluza, tiéndese a pidir la so abolición
na nuesa nación ¿Entendéis esa postura? ¿Creéis que la cultura
andaluza foi emplegada pol españolismu dominante como ferramienta
d'uniformismu cultural?
Personalmente, siéntolo enforma
pero nun toi al tantu d'esta cuestión. Supongo que pa esti
discutiniu va depender del puntu de vista y del usu políticu que
se-y dea a estes cellebraciones, pos pueden tar enfocaes dende la
diversidá cultural o pueden ser una arma de manipulación del
centralismu.
Si son entamaes poles comunidaes d'andaluces
emigraos, como se fai en Catalunya o Euskal Herria, nun entendería
la crítica, compartía o non la cellebración (de toes formes,
recordemos que la feria d'abril ye sevillana, non d'Andalucía polo
xeneral, pos cada llocalidá tien les sos propies feches pa les sos
propies fiestes, como en cualesquier sitiu).
El problema
puede surdir, y creo qu'asina lo entiendo de la vuesa entruga,
cuando s'utiliza -como cuasi siempres- lo andaluz como bastión del
españolismu (asina s'intentó nel so día cola Feria d'Abril de
Barcelona) y como arma escontra los nacionalismos qu'España define
como "periféricos". Por tanto, más qu'escontra de la
fiesta en sí, hai de tar escontra d'esti tracamundiu de lo andaluz,
al igual que n'Andalucía tamos escontra del tracamundiu de nueses
mesmes fiestes y nueses mesmes señes d'identidá. Hai qu'entender
que la Feria d'Abril, los traxes de flamenca, el finu o los
caballistes, al igual que los nazarenos de Selmana Santa, el
flamencu, la copla, o otres tantes coses que s'amuesen como traces
d'españolidá, nun son españoles, sinón andaluces.
-
Como se ve la realidá asturiana dende Andalucia ¿Conoceis les
lluches sociales y polítiques que se tán dando y les sos
organizaciones ?
Realmente la realidá asturiana, como la
percibís vosotros/es, nun nos llega sacantes que se busque
específicamente vía internet. Esto nun ye nenguna novedá... ¿qué
ye, qu'esiste, a pie de cai, otra cosa que nun seya lo que sal pola
tele"?
De toes formes, personalmente, intento tar al
tantu de cómo van les coses nel restu l'estáu, y nel restu de
naciones en llucha cercanes, y dalgunes de les vueses campañes sí
que siguí un pocu, como la de la oficialidá de la llingua
asturiana o toa vuesa relación col movimientu obrero y sindical.
Amás, les relaciones del Sindicatu Andaluz de Trabayadores (SAT),
del cual soi militante, cola Corriente Sindical d'Izquierda (CSI)
son escelentes, y a los miembros de la CSI que tuvi'l prestu conocer
(desconozo les vueses relaciones cola CSI), paeciéronme xente
honesto y coles idees bien centraes.
Creo qu'esa ye una de
les meyores conclusiones que podemos sacar d'esti ratu tan
entreteníu que tuvimos charrando: Unidá dientro de la
diversidá.
Por tou lo demás, munches gracies por dirixivos
a Universu Andalucista, munchos ánimos pa siguir nesta trabayosa
xera, y equí tenéisme pa tou lo que queráis.
¡Vivan
Andalucia y Asturies libres y socialistas!
